გამარჯობათ მე ვარ ბარბარე ახვლედიანი 17 წლის დაბადებული და გაზრდილი. თბილისში . მყავს დედა ნინო მამა ზვიადი და 4 ძმა და ერთი და გიო,რეზი,ნიკო,იკა და ჩემი პატარა და მარიანა ამასთანავე მყავს მეგობრები მარი, ანი,ნინი და თამო მოდით ბევრი რომ არ გავაგრძელოთ პირდაპირ მოყოლას დავიწყებ. დილით ჩემი ძმის რეზის
ყვირილმა გამაღვიძა შიშისგან ფეხზე წამოვხტი და მისაღებში გავედი სადაც ჩემი ძმა ვიღაც უცხოს ელაპარაკებოდა ვერ დავინახე ვინ იყო ზურგით იდგა ჩემ ძმასთან მივედი და ვეცადე დამეწყნარებინა მაგრამ ისეთი გაბრაზებული იყო ხელი მკრა და წავიქეცი ამის დანახვაზე მოვიდა გონს და ჩემთან მოვარდა -აუ ბარბი კარგად ხარ ჩემო პატარა მაპატიე რაა არ მინდობა ბარბი შემომხედე ჩემის ძმის ხმაზე ჩემი ძმები გამოცვივდნენ მე რომ ასეთ მდგომარეობაში დამინახეს გიჟებივით მომვარდნენ -ბარბი რა მოხდა კარგად ხარ პატარავ? -კარგად ვარ იკა უბრალოდ რეზის ჩხუბის ხმა გავიგე და გამოვედი რომ შევეცადე გამეჩერებინა ხელი მკრა შემთხვევით და წავიქეცი. -კაი პარატავ მოდი ადექი -იკა ეს ვინ არის? ვიკითხე იმ ბიჭზე რომელსაც რეზი ეჩხუბებოდა -ეს არის ჩემი ძმაკაცია სანდრო ონიანი სანდრო ეს ჩემი და არის ბარბი -სასიამოვნოა -ჩემთვისაც აუ -რა იყო კარგად ხარ? მომვარდა რეზი -შენზე გაბრაზებული ვარ არ დამენახოო გაიგე ? -კაი არ დაგენახები ისე საყვარლად ქონდა ჩაღუნული თავი რომ გამეცინა - რა იყო? მკითხა იკამ -არაფერი რომელიმეს ყავა გინდატ ხელი აწიეთ ეს ვთქვი და სუყველას ხელი ქონდა აწეული.გარდა ერთისა სანდროს არ აუწევია ხელი - ახალგაზრდავ თქვენ არ გნებავთ ყავა თუ არ სვამთ?
-აა უი კი დავლევ -ძალიან კარგი უი ბიჭებო რაგაც უნდა გთხოვოთ თუ შეიზლება?
-იმედია შეუძლებელს არ გვთხოვ
-არა უბრალოდ შეგიძლიათ რომელიმემ რომ გამიყვანოთ აეროპორთში -მოიცა მოიცა რას ქვია აეროპორტში სადმე მიდიხარ მითხრა ნიკომ , -კაი რაა სად უნდა წავიდე ჩემი დაქალები ჩამოდიან და უნდა დავხვდე და წამიყვანთ თუ ტაქსით წავიდე ამ დროს სუყველამ თქვა. -მეთქი სადმე მიდიოდი გული გადამიცივდა თქვა რეზიმ მე კი გავიქეცი და ზედ შევახტი კარგად რო ვაკოცე მოვშორდი -კაი ეხლა გვეყო ყავას გავაკეტებ და დავიძინებ კაი -კაი მიდი ყავა გავუკეტე დავემშვიდობე და წავედი დასაძინებლად თავიდან ვერ დავიძინე სულ სანდრო მიტრიალებდა თავში ამ ფიქრში როდის ჩამეძინა არ ვიცი
No comments:
Post a Comment